Het landschap van Wim Brands
Het landschap van de jeugd van Wim Brands heeft een grafische helderheid. Hij groeide op in een Veluws gehucht. Je hebt de Ijsselbrug. Aan de overkant ligt de stad Zutphen waar hij naar het Lyceum ging.
Zo vind je het in zijn pasverschenen boekje ‘De onverharde weg’. De ene kant, de andere kant. Wim komt van Voorstonden, waar hij thuis was, insider. Hij weet van het bos, is vertrouwd met Heideggers Holzweg. Op een Holzweg, ontstaan bij houtkap, kan hij zich thuisvoelen als Rudy Kousbroek in het niet meer bestaande huis waar hij precies de weg wist.
Naar de stad was een eind fietsen. Daar werd hij outsider.
Het verlangen naar de overkant verdwijnt niet door er heen te gaan. De eenzelvigheid van de dorpsjongen ook niet. In dit boekje laat hij zien dat dat altijd zo blijft. De tekeningen van Cornelius Rogge zijn daarbij welsprekend.
Het toeval wil dat ik zelf voor mijn negende jaar eerst in Zutphen en daarna in Eerbeek, even voorbij Voorstonden, heb gewoond. Zodat ik na lezing van ‘De onverharde weg’ uit eigen ondervinding kan zeggen, ja zo is het.
De onverharde weg verscheen bij de Geitenpers in Brummen.
Avondlog Wim Noordhoek 18 mei 2015