Mooie bijeenkomst met Brokken en Kersten in Eerbeek

De eerste exemplaren van het boekje Johnny Remember Me zijn uitgereikt aan Elise Broer, die deze namens de kinderen en de partner van Hans Broer in ontvangst nam. Sander Grootendorst wijdde er een stukje aan in De Stentor.

Foto’s
1
Reageer (1)
  • Petra Kersten en Jan Brokken bij de signeersessie van ‘Johnny remember me’.

    Petra Kersten en Jan Brokken bij de signeersessie van ‘Johnny remember me’.
EERBEEK – Elise Broer, dochter van uitgever Hans Broer, heeft zaterdag in boekhandel Hendriks in Eerbeek de eerste exemplaren in ontvangst genomen van het boekje ‘Johnny remember me’, geschreven door Jan Brokken en Petra Kersten. Ze kreeg ze uit handen van Marguerite Tuijn, die samen met Broer de Geiten Pers bestierde.

Het mooie van schrijven is dat je het verleden kunt vastleggen

Het boekje, dat ook illustraties van Kersten bevat, is het eerste dat na het plotselinge overlijden van Broer in juli verschijnt. Die vier exemplaren waren voor de directe familieleden. Het boekje is voor acht euro in de boekwinkel te koop.

Het is het 32ste boekje in de reeks en volgens Brokken met 56 pagina’s het dikste tot nu toe. ‘Johnny remember me’ is een briefwisseling gebaseerd op een dagboek dat Brokken als twaalfjarige bijhield tijdens een vakantie in Eerbeek. Petra Kersten is zijn nicht – toen nichtje – die in Eerbeek woonde. Brokken vertelde dat hij na afloop van lezingen in de regio de afgelopen jaren tot drie keer toe door Hans Broer is benaderd met de vraag of hij een boekje wilde schrijven. ,,De derde keer zei ik ja, ik had toen het groene schriftje weer gevonden met mijn dagboek uit 1961.” Geiten Pers-boekjes moeten een link hebben met de gemeente Brummen. Aan die voorwaarde konden Brokken en Kersten dus voldoen. ,,Dat vond ik wel knap van Hans”, zei Brokken. ,,Want waarróm benaderde hij mij? Hij had in mijn boek ‘Mijn kleine waanzin’ van 2004 gelezen over mijn vakantie in Eerbeek. Zelf was ik al vergeten dat ik dat had genoteerd.”

Zowel Brokken als Kersten stelden vast dat Eerbeek sinds 1961 onherkenbaar is veranderd. ,,Zoals zoveel Nederlandse dorpen en steden”, zei Brokken. ,,Ze zijn ook allemaal op elkaar gaan lijken.” ,,Het mooie van schrijven is dat je het verleden kunt vastleggen; zodat het voor de lezers toch nog bestaat.”